Sesje RPG

Dalor

Jest rok 1943 rok wiosna, Angielski wywiad doniósł że Niemcy prowadzą prace nad nową bronią StG 44. Waszym zadaniem jest dowiedzieć się gdzie trwają prace nad tą bronią, wykraść jeden egzemplarz i ukraść plany. Wylądujecie we Francji, niedaleko Paryża, do Niemiec będziecie musieli się dostać sami. Dostaniecie radiostację, przez którą dostaniecie zaszyfrowaną wiadomość gdzie i kiedy spotkacie się z naszym agentem.

Lecicie samolotem jest 3 w nocy, skaczecie za 2 minuty, zakładacie spadochrony i stajecie przy drzwiach. Została 1 minuta, zapala się czerwone światełko.
- Przygotować się! [Krzyknął pilot]
Zostało 30 sekund, samolot przyśpiesza, 15 sekund otwierają się drzwi. Zielone światło! Skaczecie! Spadacie bardzo szybko w dół w kierunku małego lasku, otwieracie spadochrony i lądujecie w lasku. Anders, wpadasz w krzaki a twój spadochron zaplątał się w gałęzie, Bleek zachaczyłeś o drzwo i zawisłeś 2 metry nad ziemią, nie masz noża więc musisz coś wykombinować (a mówiłem nie wkurwiaj mnie Razz

).

Bard

[odcinam się, zaczynam szukać Bleek'a]
"O kurwa... jak go jakoś nie ściągnę to po nim..."
[próbuje wspiąć się na drzewo i odciąć Bleek'a]
(cicho) - Spróbuje cie ściągnąć... nie hałasuj tylko...

Dalor

Drzewo nie ma gałęzi po których móglbyś wejśc, lecz gałąź na której wisi Bleek jest dośc mocno napięta i trzeszczy. Słyszycie nadjeżdzający samochód, po chwili dostrzegacie światła.

Amarin

[Usiłuję się rozplątać z pułapki. Jeśłi to się nie udaje, to czekam na partnera]

Dalor

Podczas walki z pułapką gałąź załamuje się i spadasz na ziemię, spadochron jednak dalej wplątał się w gałęzie lecz na tyle nisko że możesz go spokojnie zdjąć. Samochód zwolnił koło lasku i wysiadł z niego kierowca, na szczęście wyszedł tylko za potrzebą i odwrócił się do Was plecami, po chwili wsiada i odjeżdza w stronę miasteczka.

Bard

[obserwuje samochód, czekam aż odjedzie wystarczająco daleko]
- To nam się udało... Mogło być gorąco... teraz musimy gdzieś schować spadochrony...
[szukam miejsca na ukrycie spadochronów (a raczej tego co z nich zostało...)]

Dalor

Dostrzegasz małe jeziorko po środku lasu które idealnie nadaje się na "schowek". Podczas zdejmowania resztek spadochronów znajdujesz radiostację, a raczej jej kawałki. Teraz nie wiesz jak skontaktować się z dowódctwem... Podszas zatapiania spadochronów słyszysz trzask gałęzi, z cienia wyłania się postać z karabinem w ręku gdy się odwróciłeś, owa postać zastygła w miescu i wycelowała broń w Twoim kierunku
- Nie ruszaj się! [Powiedziała dość głośno, okazało się że to kobieta]

Amarin

[zakradam się do postaci od tyłu i próbuję wytrącić jej a rąk karabin. Próbuję złapać ją od tyłu za kark]
Mów kim jesteś i to Zaraz!

Dalor

Gdy się skradałeś usłyszała Cię i złapała za rękę a następnie przewróciła, gdy zobaczyła znak Agencji Rządowej natychmiast Cię puściła.
- Agent Bleek? [Zapytała podnosząc karabin i opierając go na ramieniu]

Bard

- Tak a ja to agent Anders... pani?
[szybko zapytałem, oczekując odpowiedzi patrzałem jej w oczy ( jaki kolor? Wink

)]
"To chyba nasza agentka... dzięki Bogu"

Dalor

-- To was miałam odnaleźć... Jestem Kathleen Wook. Dlaczego nie skontaktowaliście się przez radiostację? [Zapytała i odgarnęła czarne włosy z twarzy (ma niebieskie oczy ;p)]

Amarin

Bo mieliśmy niemiłą przygodę. Podczas skoku spadochronowego nastąpiły niespodziewane konplikacje, a radiostacja roztrzaskała się na kawałki
[mówię poróbując wstać po ataku]

Bard

"Jest... piękna..."
- Zostały z niej drzazgi... Teraz zapewne zabierze nas pani do jakiejś zakonspirowanej bazy?
"..."

Dalor

Anders, agentka dostrzegłą że się na nią gapisz, odwróciła wzrok i rozejrzała się.
- Jakbyś zgadł... niedaleko mam kryjówkę w której przeczekamy resztę nocy, rano udamy się do miasta, podobno jutro odjeżdza pociąg do Paryża, lecz biletów już nie ma. No więc chodźcie za mną. [Ruszyła na północ]
- A tak swoją drogą, nie jestem męzatką, wiec nie zwracaj się do mnie "Pani" [Uśmiechnęła się ironicznie]
Po pięciu, może dziesięciu minutach wędrówki dotarliście do małęj drewnianej chatki. Weszliście do środka, dostrzegliście stare łózko, a obok niego solidny kufer. Po lewej było pare zniszczonych szafek, przy ścianie stał stół z czterema drewnianymi krzesłami.

Bard

[siadam na krześle]
- Więc jak zdobędziemy bilety? Podrobimy? [mówię z nutką śmiechu w głosie] [poważnieję] Więc co proponujesz Kathleen... ... Tak właściwie nie przedstawiłem się z imienia... jestem John... mój kolega to też John... zabawne czyż nie? [zaczynam się śmiać, po chwili przestaję]
"Nawet miłe mieszkanko..."

Amarin

Tak to jest chyba najprzytulniejsze mieszkanko w jakim była nam dane przebywać
[mówię, z nutką Sarkazmu i rozbawienia]
A tak na poważnie, to jak mamy się dostać do Paryza, jeśli nie pociągiem? Od razu mowię, że pieszo nie ma mowy

Dalor

Słysząc słowa Bleeka agentka prychnęła i odwróciła głowęw stronę Andersa.
- Musimy zdobyć te bilety, w mieście jest kantyna która jest kopalnią plotek, może tam uda nam się zdobyc informacje o posiadaczach biletów [Podeszła do szafki i wyciągneła trzy szklanki i butelkę koniaku]
- Napijecie się? [Zapytała z lekkim uśmiechem]

Bard

- Oczywiście... nigdy nie odmówię szklaneczki koniaku w towarzystwie tak miłej damy [uśmiecham się]
(tutaj zakładam, że koniak został podany ;p)
- Więc poprostu dyskretnie popytamy i "nakłonimy" posiadacza biletów na oddanie nam ich? [popijam trochę koniaku] To wydaje się być proste... Bleek co ty na to?

Dalor

- Chyba zapominasz kim jesteś, jesteśmy agentami a nie najemnikami... Trzeba będzie je wykraść, w ostateczności będziemy jechać na "gapę"... [Wypiła łyk koniaku i zamieszała nim w szklance]

Amarin

Tym raze zgodzę się z Kathleen. Musimy zdobyć je siłą, lub sposobem. Za koniak dziękuję, jestem niepijący
[mówię uśmiechnięty]

Bard

- Mówiąc że nakłonimy miałem na myśli delikatną perswazję w postaci pięniędzy... lub kradzież oczywiście... znam się na tej pracy... gdyby nie to nie było by mnie tu [uśmiecham się do Kathleen]
"Jazda na "gapę"..."
- Jazda na "gapę" mi się nie uśmiecha... za łatwo było by nas złapać... a szwaby z SS nie przebierają w środkach...

Dalor

- Tym pociągiem jedzie sama elita, w tym jakiś wysoko postawiony oficer SS, nie ma mowy o odkupieniu biletów. [Dopiła koniak] Mam dla was cywilne ubrania. [wskazała na kufer] O 8 rano wyruszamy do miasta więc przebierzcie się (na dworze Razz

) a ja skontaktuję się z Agencją. [Podeszła do łóżka i wyciągneła spod niego radiostację]

Bard

[przebieram się]
- No i jak wyglądam? Wszystko na miejscu?

Amarin

[przebrany patrzę na Johna roześmiany]
Tak, tak, masz WSZYSTKO(bez skojarzeń proszę Razz

^^) na miejscu

Dalor

Kathleen właśnie odłożyła słuchawki od radiostacji.
- Skontaktowałam się z Agencją, dowódca mówi że za wszelką cenę mamy dostać się do Niemiec tym pociągiem, to jedyna szansa. Zostało nam pare godzin więc lepiej prześpijcie się zanim wyruszymy do miasta.

Bard

[wymieniam się spojrzeniami z Kathleen i idę spać]

Amarin

[Również kładę się spać]

aaa4

-Kiedys, dawno temu, zanim przeszlismy do metody uciskania zamknietej klatki. A ty?

-Tylko raz - odparl Brian. - Kilka lat temu. Pacjent mial przestrzelone serce w wyniku porachunkow gangsterskich. Otwarcie klatki udalo sie, zaszycie dwoch otworow po

pociskach rowniez.

-Co dalej?

-Nie dotrwal do operacji.

-Moze teraz sie uda? Cholera.

Brian nie byl pewien, czy to powiedzial, czy tylko pomyslal. Oboje wiedzieli, ze nie ma innego wyjscia, jak tylko otworzyc klatke piersiowa, zacisnac rozdarty przeszczep, przez ktory wyciekala krew, w dalszym ciagu doprowadzac plyn do ukladu krwionosnego i uciskac reka serce dopoty, dopoki chory nie trafi na stol operacyjny i nie zostanie podlaczony do sztucznego plucoserca. Szansa na to, ze Paul Wilansky przezyje otwarcie klatki piersiowej, byla znikoma - zwlaszcza ze mial ja przeprowadzic kardiolog, a nie chirurg. A jednak bez opanowania krwawienia w piersi i recznego uciskania serca rozkojarzenie czynnosci elektrycznej i mechanicznej wkrotce moze doprowadzic do przedsmiertnego migotania komor.

Brian byl bliski powiedzenia, ze nie jest w stanie podjac